هرچند حافظ سرودهای خود را تحت عنوان دفتر اشعار معرفی کرده ولی برازنده ترین نام برای آن [دفتر اسرار است] خود او هم به این امر معترف است و بارها و بارها از اسرار و سر، رموز و رمز و سربسته گویی سخن گفته در دو غزل فوق هم رمزی نهفته است زیرا غزل 525 سودی اواخر سال 765ق/742ش/1363م که شجاع شتابان از شیراز می گریزد و بسوی ابرقو می رود و حافظ می نویسد [علی وادی الاراک و من علیها] و و غزل 531 اواخر نیمه اول سال 767ق/744ش/1356م که شجاع آهنگ بازگشت از کرمان به شیراز را می نماید می نویسد [اذا نعود عن دی الاراک طائیر خیر] از این دو مصرع که بگذریم هر دو غزل بصورت ملمع سروده و مخاطب هر دو فقط  شجاع است و فاصله سرودن آندو حدوداً 5/1 سال است آیا چنین سروده هائی اتفاقیست آیا حافظ نمی خواهد به شجاع بفهماند دوستی که ترا با آن سروده بدرقه کرده یا همان سروده و کلمات هم به استقبالت می آید یا به او بفهماند من ترا هم در شکست همراه بودم وهم در پیروزی.

از وادی الاراک که بگذریم اجزاء مشابهی در دو غزل می یابیم که در زیر مقایسه می کنیم 

1-سلام الله ماکر  الیالی مصرع اول بیت 1 غزل 525

1-من المبلغ عنی الی سعاد سلامی غزل 531

ملاحظه می فرمائید هر دو غزل با سلام مطرح میشوند

2-مصرع اول بیت 2 غزل 525 علی وادی الاراک و من علیها

2-مصرع اول بیت 5 غزل 531 اذا تعزدعن دی الاراک طائر خیر