زنجیره

آمُرزِش نَقد اَست کَسی را کِه دَر این جا یارَیست چُو حُوری و سَرایی چُو بِهشتی (زنجیره یار حور سرشت حافظ)

اَگَرْ بهِ مَذهَبْ تُو خُونْ عاشِق اَستْ مُباحْ صَلاحِ ماهَمِه آنَستْ کانْ تُو راستْ صَلاحَ (زنجیره شجاع سنگددل و خونخوار)

اَگَر بِکوُی تُو باشَد مَرا مَجالِ وصول رِسد بدِولَتِ وَصلِ تُو کارِ مَن بهِ اُصول̊ (زنجیره رسد کار من به اصول)
 

اَگَر̊ غَم̊ لَشکَر̊ اَنگیزَد̊ کِه خُونِ عاشِقان̊ ریزَد̊ مَن و ساقی بِهَم̊ سازیم̊ وبُنیادَش̊ بَراَندازیم̊ (زنجیره لشکر غم)

اِلا اِی طُوطی گُویای اَسرار مَبادا خالی شکر زِ مِنقار (زنجیرک گویای اسرار)

ای هُدهُد صَبا به سَبا می‌فرستمت بنگرکه از کجا به کجا می‌فرستمت(زنجیره غایب از نظر)
 

بازْآی و دِلِ تَنگْ مَرا مُونِسِ جانْ باشْ وینْ سُوخته را مَحرَم اَسرارِ نَهانْ باش(زنجیره حافظ و رفیق)

بَرْگیرْ شَرْابِ طَرَبْ اَنگیزْ و بیاْ پِِنهانْ زِ رَقیبِ سِفلِهْ بِستیزُ و بیاْ (زنجیره چرا حافظ با شجاع آشنا شد)

بِسَعی خُود نَتوان بُرد پِی بِگو هَر مَقصُود خیال بُود کِه این کار بی حَواله بَرآید (زنجیرة اگر خدا بخواهد شجاع بازآید)
 

بِصَبا دَرْ چَمَنْ لالِه سَحَرْ میگُفتَم کِه شَهیدانِ کهِ اَندْ اِینْ هَمِه خُونینْ کَفَنان(زنجیره کمال خجند و حافظ)